تاریخچه و تکامل لوله‌های پلی اتیلن از گذشته تا کنون

در تاریخ تمدن بشر، زیرساخت‌ها نقشی مهمی در پیشرفت و توسعه ایفا کرده‌اند. در این میان، لوله‌ها به عنوان ابزارهای مهم، وظیفه انتقال آب، گاز و سایر مایعات ضروری را بر عهده داشته‌اند، عملیاتی که اغلب در زیر زمین یا در دل سازه‌ها، از دید پنهان می‌ماند. برای هزاران سال، انسان از موادی مانند سفال، سنگ، و فلزات برای این منظور استفاده می‌کرد، اما هر یک از این مواد با چالش‌هایی مثل وزن زیاد، زنگ‌زدگی یا هزینه‌های بالا روبرو بودند. با ورود پلیمرها و پلاستیک‌ها، به ویژه پلی اتیلن، به عرصه مهندسی، تغییر بزرگی در این صنعت رخ داد. این ماده بسیاری از مشکلات گذشته را حل کرد و راه را برای کاربردهای جدیدی هموار ساخت.

این مقاله، سفری است در زمان، از یک کشف تصادفی در یک آزمایشگاه آلمانی تا تبدیل شدن پلی اتیلن به یک فناوری مهم و همه‌کاره در دنیای امروز. ما به ریشه‌های این ماده شگفت‌انگیز خواهیم پرداخت، چگونگی تکامل آن از یک کنجکاوی علمی به یک محصول صنعتی را بررسی خواهیم کرد، و نشان خواهیم داد که چگونه لوله‌های ساخته شده از این پلیمر، جایگزین مطمئن و کارآمدی برای مواد سنتی شدند. در نهایت، به افق‌های جدید در تولید و تضمین کیفیت این محصولات خواهیم نگریست.

بخش اول: تولد یک ماده شگفت‌انگیز

1.    کشف تصادفی، اولین جرقه در آزمایشگاه

تاریخچه و تکامل لوله‌های پلی اتیلن از گذشته تا کنون با یک اتفاق غیرمنتظره در سال ۱۸۹۸ آغاز شد. هانس فون پخمان، شیمیدان آلمانی، در حین حرارت دادن یک ماده شیمیایی به نام دی‌آزومتان، به طور تصادفی یک ماده مومی‌شکل و سفید را کشف کرد. او این ماده را مورد مطالعه قرار داد و متوجه شد که از زنجیره‌های بلند مولکولی تشکیل شده است، اما در آن زمان این کشف تنها یک کنجکاوی علمی بود و کاربرد عملی خاصی برای آن تصور نمی‌شد. این جرقه کوچک در یک آزمایشگاه، به مرور زمان تبدیل به سنگ بنای یک صنعت بزرگ شد و این مسئله نشان می‌دهد که نوآوری اغلب مسیری غیرخطی را طی می‌کند و حتی اکتشافات علمی به ظاهر بی‌اهمیت می‌توانند پایه‌های یک تحول عظیم را بنا نهند.

2.    از آزمایشگاه تا صنعت، تولد اولین پلی اتیلن صنعتی

چندین دهه بعد، در سال ۱۹۳۳، این داستان بار دیگر و این بار به شکلی صنعتی تکرار شد. شیمیدان‌های شرکت امپریال چمیکال اینداستریز (ICI) در انگلستان، اریک فاوست و رینولد گیبسون، در حین آزمایش بر روی مخلوطی از گاز اتیلن و بنزآلدئید تحت فشار بالا، به طور تصادفی به یک ماده مومی‌مانند دست یافتند. آن‌ها در ابتدا علت این واکنش را نمی‌دانستند، اما بعدها مشخص شد که ناخالصی‌های اکسیژن‌دار موجود در دستگاه‌های آزمایشگاهی به عنوان یک آغازگر پلیمریزاسیون عمل کرده‌اند.

دو سال بعد، مایکل پرین، یکی دیگر از دانشمندان این شرکت، موفق شد فرآیند تولید پلی اتیلن را در فشار بالا توسعه دهد. این روش، مبنایی برای تولید صنعتی پلی اتیلن با چگالی پایین (LDPE) شد که تولید آن در سال ۱۹۳۹ آغاز گردید. این تحول از یک ماده آزمایشگاهی به یک محصول صنعتی، یک جهش بزرگ مهندسی بود که با غلبه بر چالش‌های فنی و اقتصادی حاصل شد و پلی اتیلن را از یک ماده ناشناخته به یک محصول تجاری تبدیل کرد.

3.    انقلاب کاتالیست‌ها، دوران جدیدی از تولید

بزرگترین جهش در تاریخچه و تکامل لوله‌های پلی اتیلن از گذشته تا کنون در دهه ۱۹۵۰ میلادی و با کشف کاتالیست‌های جدید رقم خورد. تا آن زمان، تولید پلی اتیلن با فرآیندهای پرهزینه و پرخطر تحت فشار بالا انجام می‌شد. در سال ۱۹۵۱، رابرت بنکس و جی پل هوگان در شرکت فیلیپس پترولیوم، اولین کاتالیست بر پایه تری‌اکسید کروم را کشف کردند که پلیمریزاسیون را در دما و فشار ملایم‌تر ممکن می‌ساخت. پس از آن، در سال ۱۹۵۳، کارل زیگلر، شیمیدان آلمانی، سیستم کاتالیستی جدیدی را بر پایه هالیدهای تیتانیوم توسعه داد که در شرایطی حتی ملایم‌تر عمل می‌کرد و این نوآوری، منجر به تولید پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE) شد که دارای ساختاری منظم‌تر و خواص مکانیکی برتری بود.

تکامل کاتالیست‌ها تنها یک پیشرفت شیمیایی ساده نبود، بلکه یک انقلاب اقتصادی و مهندسی به شمار می‌رفت. این نوآوری‌ها امکان کنترل دقیق‌تر ساختار مولکولی پلی اتیلن را فراهم کردند که مستقیماً به تنوع محصولات و گسترش کاربردها منجر شد. به عنوان مثال، پلی اتیلن با چگالی پایین (LDPE) دارای زنجیره‌های مولکولی شاخه‌ای فراوان است که به آن انعطاف‌پذیری بالا می‌دهد، در حالی که پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE) به دلیل داشتن زنجیره‌های خطی و شاخه‌های کمتر، از استحکام و سختی بیشتری برخوردار است. این کنترل بر خواص مولکولی، امکان تولید مواد با ویژگی‌های منحصربه‌فرد را برای کاربردهای خاص، از جمله لوله‌سازی، فراهم کرد. در حال حاضر نیز فناوری‌های پیشرفته‌ای نظیر کاتالیست‌های متالوسن، امکان تولید پلیمرهای با خواص بسیار متنوع و تخصصی مانند پلی اتیلن با چگالی کم خطی (LLDPE) را فراهم آورده‌اند.

در جدول زیر، به مقایسه ساده‌ای بین دو نوع اصلی پلی اتیلن، LDPE و HDPE، پرداخته شده است:

ویژگی	پلی اتیلن با چگالی پایین (LDPE)	پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE)
چگالی	کم، از 0.910 تا 0.940g/cm3	بالا، از 0.941 تا 0.965g/cm3
ساختار مولکولی	دارای شاخه‌های زیاد، غیرکریستالی	دارای حداقل شاخه، ساختار منظم و کریستالی
انعطاف‌پذیری	بسیار بالا، حتی در دماهای پایین	پایین‌تر از LDPE، اما انعطاف‌پذیر
استحکام کششی	کم	بالا
نقطه ذوب	پایین، حدود ۱۰۵ تا ۱۱۵ درجه سانتی‌گراد	بالا، حدود ۱۲۰ تا ۱۶۰ درجه سانتی‌گراد
شفافیت	نیمه‌شفاف و کدر	مات و غیرشفاف
کاربردها	کیسه‌های پلاستیکی، ظروف نرم، عایق کابل	لوله‌ها، بطری‌های سخت، مخازن، سطل زباله

بخش دوم: انقلاب در زیرساخت‌ها، لوله‌های پلی اتیلن و جایگزینی مواد سنتی

با تکامل فرآیندهای تولید، پلی اتیلن به یک ماده ایده‌آل برای ساخت لوله تبدیل شد. اولین کاربرد لوله‌های پلاستیکی فشرده و پس از آن پلی اتیلن، به حدود سال ۱۹۴۲ در اروپا و آمریکا بازمی‌گردد. با این حال، تولید هدفمند و جدی لوله‌های پلی اتیلن، در سال ۱۹۵۴ و در فرانکفورت آلمان آغاز شد. این تولیدات اولیه، سرآغاز مسیری بود که امروزه به تولید جهانی بیش از ۲۸ میلیون تن مواد اولیه پلی اتیلن منجر شده است، که حدود ۴ میلیون تن آن صرف تولید لوله می‌شود.

برای اثبات دوام و پایداری این لوله‌ها، آزمایش‌های طولانی‌مدت و دقیقی صورت گرفت. به عنوان مثال، نخستین آزمایش میزان تحمل فشار هیدرواستاتیک لوله‌های پلی اتیلن در سال ۱۹۵۶ آغاز شد، آزمایشی که پس از گذشت بیش از ۶۰ سال همچنان ادامه دارد. این مقاومت طولانی‌مدت در برابر فشار، یک ویژگی فنی و یک سند معتبر برای اثبات قابلیت اطمینان پلی اتیلن در زیرساخت‌های حیاتی است. عملکرد این لوله‌ها در طول زمان به صورت علمی ثابت شده و این مسئله برای سرمایه‌گذاران و پیمانکاران که به دنبال راهکارهای پایدار هستند، بسیار حیاتی است. برای اطلاعات بیشتر در مورد دوام این لوله‌ها به مقاله طول عمر لوله پلی اتیلن مراجعه کنید.

مزایای بی‌نظیر لوله‌های پلی اتیلن

لوله‌های پلی اتیلن به دلیل مجموعه‌ای از مزایای بی‌نظیر، به سرعت توانستند جایگزین مناسبی برای لوله‌های سنتی مانند فولاد، چدن، بتن و آزبست شوند. این جایگزینی، یک تصمیم عملی و اقتصادی بود که مشکلات دیرینه زیرساخت‌های قدیمی را حل کرد.

• مقاومت در برابر خوردگی و زنگ‌زدگی: برخلاف لوله‌های فلزی که به مرور زمان در معرض زنگ‌زدگی و خوردگی قرار می‌گیرند، لوله‌های پلی اتیلن کاملاً مقاوم هستند. این ویژگی، پایان‌دهنده هزینه‌های بالای نگهداری و تعمیرات است و طول عمر بسیار بیشتری را برای شبکه تضمین می‌کند.
• وزن سبک و حمل و نقل آسان: لوله‌های پلی اتیلن به طور قابل توجهی سبک‌تر از لوله‌های فلزی و بتنی هستند. این مزیت، حمل و نقل و جابجایی آن‌ها را آسان‌تر و کم‌هزینه‌تر کرده و نیاز به ماشین‌آلات سنگین در محل نصب را کاهش می‌دهد.
• انعطاف‌پذیری بالا: انعطاف‌پذیری بالای این لوله‌ها، نصب آن‌ها را در زمین‌های ناهموار، مناطق لرزه‌خیز و حتی زیر آب ممکن می‌سازد. این خاصیت باعث می‌شود در برابر حرکات زمین و ضربه‌های ناگهانی، مقاومت بسیار خوبی از خود نشان دهند و خطر شکستگی را به حداقل برسانند.
• مقاومت در برابر مواد شیمیایی: لوله‌های پلی اتیلن مقاومت بسیار خوبی در برابر طیف وسیعی از مواد شیمیایی مانند اسیدها، حلال‌ها، و شوینده‌ها دارند. این ویژگی، آن‌ها را برای استفاده در صنایع شیمیایی، پتروشیمی، و شبکه‌های فاضلاب صنعتی ایده‌آل می‌سازد. (برای اطلاعات بهتر به مقاله مقاومت لوله پلی اتیلن در برابر مواد شیمیایی مراجعه کنید.)
• عدم تأثیر بر کیفیت آب: جداره داخلی صاف و صیقلی لوله‌های پلی اتیلن، مانع از رسوب‌گیری و تشکیل جلبک و باکتری می‌شود. این ویژگی نه تنها جریان‌پذیری سیال را افزایش می‌دهد، بلکه بهداشتی بودن آب آشامیدنی را نیز تضمین می‌کند، که یک مزیت حیاتی در شبکه‌های آبرسانی است.

در جدول زیر، مقایسه‌ای جامع بین لوله‌های پلی اتیلن و لوله‌های سنتی ارائه شده است:

ویژگی	لوله پلی اتیلن	لوله فولادی	لوله چدنی
مقاومت به خوردگی	عالی، عدم زنگ‌زدگی	پایین، زنگ‌زدگی و خوردگی شدید	پایین، زنگ‌زدگی و خوردگی
وزن	بسیار سبک	بسیار سنگین	سنگین
انعطاف‌پذیری	بسیار بالا	بسیار پایین	بسیار پایین
مقاومت به زلزله	عالی، مقاوم در برابر تغییرات زمین	بسیار شکننده	بسیار شکننده
هزینه حمل و نقل	بسیار پایین	بسیار بالا	بالا
رسوب‌گیری	ندارد، جداره صاف	بالا، به مرور زمان	بالا
هزینه نصب	پایین، نصب سریع	بالا، نیاز به جوشکاری و ماشین‌آلات سنگین	بالا

بخش سوم: کاربردهای گسترده و مهم لوله‌های پلی اتیلن

تطبیق‌پذیری و مزایای فوق‌العاده لوله‌های پلی اتیلن باعث شده است که آن‌ها در طیف گسترده‌ای از صنایع به عنوان یک گزینه استاندارد شناخته شوند.

1.    آبرسانی و فاضلاب

لوله‌های پلی اتیلن به طور گسترده در شبکه‌های آبرسانی شهری و روستایی و همچنین سیستم‌های جمع‌آوری و انتقال فاضلاب مورد استفاده قرار می‌گیرند. این لوله‌ها به دلیل مقاومت در برابر نشتی، خوردگی، و عدم رسوب‌گیری، بهترین گزینه برای انتقال آب آشامیدنی هستند. این کاربردها نشان می‌دهند که پلی اتیلن نه تنها یک ماده صنعتی است، بلکه ابزاری برای بهبود کیفیت زندگی و بهداشت عمومی است. برای شناسایی آسان، لوله‌های آبرسانی با خطوط رنگی آبی مشخص می‌شوند.

2.    گازرسانی

استفاده از لوله‌های پلی اتیلن در انتقال گاز طبیعی، صنعتی با حساسیت بسیار بالاست، و این کاربرد قوی‌ترین گواه بر قابلیت اطمینان، ایمنی و دوام این لوله‌ها است. قدمت استفاده از این لوله‌ها در صنعت گاز به حدود پنجاه سال پیش بازمی‌گردد. در حال حاضر، بیش از ۹۰ درصد لوله‌های توزیع گاز در کشورهای غربی از پلی اتیلن ساخته شده است، و در ایران نیز از ۱۷۰ هزار کیلومتر خط لوله گاز، حدود ۱۰۰ هزار کیلومتر آن از این جنس است. این آمارها فراتر از یک ادعا، یک واقعیت بازار را نشان می‌دهند و به مشتری اطمینان می‌دهند که این محصول، انتخابی جهانی و اثبات‌شده است. برای شناسایی، لوله‌های گازرسانی با خطوط رنگی زرد مشخص می‌شوند.

3.    کشاورزی و آبیاری

در بخش کشاورزی، لوله‌های پلی اتیلن راهکاری کلیدی برای مدیریت بحران آب و افزایش بهره‌وری هستند. این لوله‌ها در سیستم‌های آبیاری تحت فشار مانند آبیاری قطره‌ای و بارانی، و همچنین در شبکه‌های زهکشی، کاربرد گسترده‌ای دارند. انعطاف‌پذیری و مقاومت این لوله‌ها در برابر عوامل محیطی و اشعه فرابنفش خورشید، آن‌ها را به گزینه‌ای ایده‌آل برای استفاده در مزارع، باغ‌ها، و گلخانه‌ها تبدیل کرده است.

4.    سایر کاربردها

تطبیق‌پذیری پلی اتیلن به این کاربردها محدود نمی‌شود. این لوله‌ها در صنایع مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرند، از جمله:

• پوشش‌دهی کابل‌های مخابراتی، برق، و فیبر نوری برای محافظت از آن‌ها در برابر آسیب‌های فیزیکی.
• شبکه‌های اطفاء حریق به دلیل مقاومت در برابر آتش و نصب سریع.
• خطوط انتقال مایعات صنعتی در پالایشگاه‌ها و کارخانجات پتروشیمی.
• کاربردهای دریایی مانند لوله‌های شناور برای لایروبی یا انتقال سیالات از زیر رودخانه‌ها و دریاها.

این تنوع حیرت‌آور، شاهدی بر تطبیق‌پذیری و انعطاف‌پذیری بی‌نظیر پلی اتیلن است و پتانسیل‌های جدیدی را برای کاربردهای احتمالی در آینده به نمایش می‌گذارد.

بخش چهارم: نوآوری در تولید و تضمین کیفیت

صنعت تولید لوله‌های پلی اتیلن یک صنعت پویا و مبتنی بر تحقیق و توسعه است. تولیدکنندگان به طور مداوم به دنبال روش‌های نوآورانه‌تری برای افزایش کارایی، دوام، و پایداری محصولات خود هستند.

روش‌های تولید مدرن، از اکستروژن تا نانوکامپوزیت

فرآیند تولید لوله‌های پلی اتیلن عمدتاً به روش اکستروژن است. در این فرآیند، گرانول‌های پلی اتیلن در دستگاه اکسترودر ذوب شده و توسط یک مارپیچ به سمت قالب رانده می‌شوند تا شکل لوله را به خود بگیرند. پس از خروج از قالب، لوله در تانک‌های خلاء و خنک‌کننده به تدریج سرد می‌شود تا ابعاد آن تثبیت گردد. این روند، نشان دهنده تاریخچه و تکامل لوله‌های پلی اتیلن از گذشته تا کنون است.

با این حال، نوآوری‌های اخیر فراتر از این فرآیند سنتی رفته‌اند. فناوری‌های پیشرفته‌ای مانند:

• فناوری چندلایه کواکستروژن: این روش امکان تولید لوله‌هایی با لایه‌های متعدد و خواص متفاوت را فراهم می‌کند. برای مثال، لایه بیرونی می‌تواند مقاوم در برابر اشعه فرابنفش باشد، در حالی که لایه میانی انعطاف‌پذیری و مقاومت به ضربه را تأمین می‌کند.
• فناوری پیوند الکترونی (PEX): لوله‌های پلی اتیلن متقاطع (PEX) که با این روش تولید می‌شوند، مقاومت عالی در برابر دماهای بالا و مواد شیمیایی دارند، که آن‌ها را برای سیستم‌های آب گرم مناسب می‌سازد.
• فناوری نانوکامپوزیت‌ها: افزودن نانوذرات به ساختار پلی اتیلن، مقاومت مکانیکی، سختی و پایداری حرارتی و شیمیایی آن را به شکل چشمگیری افزایش می‌دهد. این فناوری همچنین نفوذپذیری لوله در برابر گازها را کاهش می‌دهد، که برای خطوط انتقال گاز بسیار مهم است.

این نوآوری‌ها نشان می‌دهند که لوله‌های پلی اتیلن امروزی، از نظر فنی، بسیار پیشرفته‌تر از نمونه‌های اولیه خود هستند و به طور مداوم در حال بهبود هستند تا بتوانند نیازهای سخت‌گیرانه‌تر پروژه‌های آینده را برآورده کنند.

اتصالات مطمئن، پیوندی دائمی و بی‌نقص

اهمیت اتصالات در خطوط لوله را نمی‌توان نادیده گرفت، زیرا اغلب ضعیف‌ترین نقطه یک شبکه هستند. خوشبختانه، برای لوله‌های پلی اتیلن، روش‌های اتصال بسیار مطمئنی توسعه یافته است. دو روش اصلی و پرکاربرد عبارتند از:

• جوش لب به لب (Butt Fusion): این روش، که یکی از قدیمی‌ترین و مقرون‌به‌صرفه‌ترین روش‌های جوش پلاستیک است، برای لوله‌های با اقطار بزرگ بسیار کارآمد است. در این فرآیند، دو سر لوله به صورت همزمان توسط یک صفحه داغ حرارت دیده و پس از ذوب شدن، تحت فشار کنترل‌شده به یکدیگر متصل می‌شوند. یک اتصال موفق می‌تواند از خود لوله نیز مستحکم‌تر باشد.
• جوش الکتروفیوژن (Electrofusion): این روش پیچیده‌تر و ایمن‌تر، به ویژه برای خطوط گازرسانی توصیه می‌شود. در این فرآیند، از اتصالات مخصوصی که دارای سیم‌پیچ‌های مسی هستند، استفاده می‌شود. با عبور جریان الکتریکی از این سیم‌پیچ‌ها، حرارت تولید شده باعث ذوب شدن سطح داخلی اتصال و سطح خارجی لوله و ایجاد یک پیوند مولکولی بسیار مستحکم و بدون نشتی می‌شود. این روش، تنها نوع اتصالی است که استاندارد IGS را برای خطوط انتقال گاز دریافت کرده است، که خود گواه ایمنی بی‌نظیر آن است.

بخش پنجم: استانداردهای کیفیت

در صنعتی که کیفیت و ایمنی حرف اول را می‌زند، رعایت استانداردها از اهمیت حیاتی برخوردار است. استانداردهای سخت‌گیرانه، از تولید محصول غیر استاندارد و متحمل شدن خسارت‌های سنگین جلوگیری می‌کنند. برای یک خرید مطمئن و آگاهانه می‌توانید یک راهنمای خرید لوله پلی اتیلن برای شما کمک کننده خواهد بود.

در ایران، استاندارد ملی INSO 14427 به عنوان یک چارچوب جامع برای تولید لوله‌های پلی اتیلن، جایگزین استاندارد قدیمی ISIRI 1331 شده است. این استاندارد، مشخصات و الزامات فنی لوله‌ها را برای کاربردهای مختلف تعیین می‌کند. در سطح بین‌المللی نیز، استانداردهای متعددی مانند ISO، ASTM، DIN، و AWWA بر تولید و آزمون لوله‌ها نظارت دارند که به تضمین کیفیت و ایمنی آن‌ها در سطح جهانی کمک می‌کنند.

یکی از مفاهیم کلیدی در این استانداردها، دسته‌بندی مواد پلی اتیلن بر اساس قابلیت تحمل فشار است. به عنوان مثال، PE100 به معنای آن است که لوله پلی اتیلن مورد نظر قادر به انتقال آب در دمای ۲۰ درجه سانتی‌گراد، تحت فشار ۱۰۰ اتمسفر برای یک دوره ۵۰ ساله است. وجود و تکامل این استانداردها، شاهدی بر بلوغ صنعت و تعهد آن به ایمنی و عملکرد بلندمدت است. با انتخاب محصولاتی مطابق با این استانداردها، مشتریان می‌توانند از کیفیت و دوام پروژه‌های خود اطمینان حاصل کنند.

نتیجه‌گیری

مسیر تکاملی لوله‌های پلی اتیلن، داستانی شگفت‌انگیز از یک کشف تصادفی تا تبدیل شدن به یک ماده مهندسی‌شده و چندمنظوره است. این ماده که زمانی تنها یک کنجکاوی علمی بود، با تلاش دانشمندان و مهندسان، به ستون فقرات زیرساخت‌های حیاتی دنیای مدرن تبدیل شده است. تاریخچه و تکامل لوله‌های پلی اتیلن از گذشته تا کنون به ما نشان می‌دهد که چگونه یک ماده با ویژگی‌های منحصربه‌فرد، توانسته است صنعت را متحول کند.

لوله‌های پلی اتیلن به لطف مزایایی همچون مقاومت بی‌نظیر در برابر خوردگی، وزن سبک، انعطاف‌پذیری بالا و نصب آسان، جایگزین مناسبی برای لوله‌های سنتی شده‌اند. این ویژگی‌ها هزینه‌ها را کاهش داده و طول عمر شبکه‌ها را افزایش داده‌اند؛ همچنین ایمنی و بهداشت را در انتقال سیالات حیاتی تضمین می‌کنند. نوآوری‌های مداوم در فرآیندهای تولید، مانند فناوری نانوکامپوزیت‌ها و همچنین توسعه روش‌های اتصال مطمئن مانند الکتروفیوژن، نشان می‌دهند که این صنعت به طور پیوسته در حال پیشرفت است. در نهایت، با توجه به نیاز روزافزون به زیرساخت‌های پایدار و مقاوم، لوله‌های پلی اتیلن، نقشی مهمی در توسعه و پیشرفت تمدن خواهند داشت. انتخاب محصولاتی که مطابق با دقیق‌ترین استانداردهای ملی و بین‌المللی تولید شده‌اند، تضمینی برای موفقیت پروژه‌ها و اطمینان از عملکرد بلندمدت و بدون نقص است. این مسیر طولانی، از یک ماده ساده تا یک راهکار مهندسی پیشرفته، آینده‌ای روشن را برای صنعت لوله و اتصالات پلی اتیلن نوید می‌دهد.